خوب من خواستم از یه جای دیگه وارد این بحث بشم دیدم شلوغه اومدم زیر کامنت زهره تا هم بدونه عذرش رو پذیرفتم و هم یکم کار ارزو رو باز کنیم ببینیم چه اتفاقی رخ داده/ بارون نباره هرگز ،از آسمونِ آبی== چرا به حرف گربه سیاه بارون نمیاد رو میپذیریم اما این مصرع کاملن منطقی رو باهاش مشکل داریم؟؟؟ در عجبم چشماتو وا کن اینبار ،تا باورت شه خوابی== اینم جوابی هست به کسانی که با مصرع بالا مشکل دارند /خواب هستند و ارزو میکنم کسی در این دنیا خودش رو به خواب نزنه از تیره بودنِ ابر ،معلومه حال و روزش با آه و گریه شاید ،آروم بگیره سوزش = در این ترانه انتزاعی هیچ مخاطبی وجود نداره یا بهتر بگم فراگیر هست و این کار ترانه ای پند امیز هست با تصویر سازی مخصوص ارزو ارزو در این ترانه هم از تداعی معانی که هر برداشتی میشه کرد ازش و به تجربیات ما بستگی داره استفاده کردی و به اعتقاد من به زیبایی از مراعات نظیر بهره برده در بیت نمونه هر مصرع رو که تنها بخونید به هدف اصلی نمیرسید 1من اینکه تا جایی که من به خاطر دارم مبنای سنجش در یک شعر بیت هست تازه اگر موقوف المعانی نباشه که در کار ارزو من شاهد این ارایه هم هستم بیستون بر سر راه است مباد از شیرین/ خبری گفته و غمگین دل فرهاد کنید از کهکشونِ غصش ،سیّاره ها می افتن برقِ چشاشو بازم ،ابرای غم گرفتن===خود ارزو توضیح داد که کاش نمیداد چون ابر که کهکشان نداره اسمان هست که کهکشان های بیشماری رو در خودش جای داده ضمن اینکه اگر بخواهیم علمی هم به این قضیه نگاه کنیم صحیح هست /فکر کنم همین 10 15 سال پیش بود برخورد های تودهای اجرام اسمانی با سیاره مشتری و خیلی ها ترس خروج از مدار رو داشتن میشکنه بغضِ تلخش ،وقتی که دل شکستس وقتی تمومِ درها ،واسه رهایی بستس= اینکه دیگه اوج کار هست /شکستن بغض اسمون = باران/تموم درها بستس بابا ادمی هم لای ابر گرفتار میشه و من خودم در مه گم شدم برای 4 ساعت حالا تصور کنید این توده ابر همونطور که دید ما رو از تماشای اسمون ابی محروم میکنه بخشش اسمون رو هم در نور ازش میگیره یه غنچه ی شکسته ،سیراب میشه از اون پل میزنه به رویاش ،جادّه ی رنگین کمون=== من تا بحال غنچه پر پر ندیدم اما نوه های خونه پدریم رو برای شکستن غنچه های باغچه حیاط خیلی نوازش کردم/دی/ و در مصرع دوم یه شاهکار رخ داده ارتباط جاده ی رنگین کمان با سیاره های راه شیری /من اینو که از اروزی شنیدم براش دست زدم /این ارتباط به یک افسانه اسکاندیناوی بر میگرده و بینهایت زیبا جاسازی شد قد میکشه امیدش ،تا لمسِ دستِ فردا مهمونِ خنده هاشن ،دلداده های دنیا/در این بیت هنوز با غنچه روبرو هستیم قد میکشه و باز میشه و هدیه میشه به عشاق اشکای نا امیدی ،میریزه توی دریا حسرت و غصه بازم ،میمونه کنجی تنها==== چیزی که عیان است .... تمام اب های دنیا به جایی بر میگردند که از همونجا اومدن یعنی دریا آفتابی میشه قلبش ،میتابه باز دوباره یه آسمونِ آبی ،آغازِ این بهاره این هم که یه پایان رویایی هست برای کسانی که امید های کمرنگی دارن /اندکی صبر سحر نزدیک است @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};-

اگر نظرت بوده مجید جان که این هم برای خودش نظریه ای هست و قابل اثبات من خیلی از غنجه های شکسته رو از نو با گل و چسب به بار اوردم عزیزم/ خلق خیلی از تصاویر دوستان رو من ایده میدم اما براشون ترانه نمینویسم/ متوجه منظورت باش @};-