از روزنه ی دنیا،عالم رو تماشا کن
تنهایی آدم رو،هر ثانیه پیدا کن…
از هیچِ جهان بگذر،از این همه ویرونی
دیوار خودت باشی،آواره نمیمونی
یادت بره زخمی که،روحت رو خراشیده
یادت نره چی هستی،(الماسِ تراشیده)…
پروانه نشو دورِ،هر شعله ی ِ مکّاری
باید واسه پروازت،پرهاتو نگهداری…
از پنجره ها بگذر،تا شوقِ تماشا هست
با چشمه سفر کن تا،هرجاییکه دریا هست..
هر لحظه مجسّم کن،رودخونه رو با قوها
از دشتِ غمِت بگذر،با گله ی آهوها…
خاکِ وطنِ تن رو،از خاکِ زمین بردار
وقتی که نسیم اومد،روحت رو به اون بسپار