نگو یادم نگاهت رو فراموش
بزار تا گوشه ی عمقِ نگاهت، بتونم لحظه ای رو پا بزارم
بزار تا یادمو تو قابِ چشمات، به حد یک تلنگر جا بزارم
بزار تا تو خیابونِ خیالت، خیالم باشه با من هم قدم شی
بزار تا حس کنم می شه یه لحظه، اگه حتی محالِ مال من شی
بزار تا می شه نزدیک تو باشم، تا جایی که ببینم روبه رومی
نبینم فاصله بین دوتامون، نفهمم من کدومم، تو کدومی
یه جوری عاشقم کن تا نتونم، نگاهی از نگاهت بی خبر شم
همینم خوبه گاهی توی رویا، با آغوش خیالت هم سفر شم
مگه غیرِ نگات چی آرزومه، مگه می شه تو رو جایی نبینم؟
تو که دنیامو شیرین کردی با عشق، منم مجنونتم لیلاترینم
یه جورایی نشستی توی قلبم، که دنیای منو وارونه کردی
مگه مجنون عشق تو نبودم، که با قلبت منو دیوونه کردی
نگو یادم نگاهت رو فراموش، بگو می تونه قلبت جایِ من شه
بگو این آدم تنها می تونه، ببینه قلب تو حوای من شه
نمی تونم غزل های صداتو، نیارم تو کتاب شعر گوشم
من هر شب با حریرِ حسّ نازت، لباسی رنگ رویارو می پوشم