جزر و مد
تووی طوفان این دریا/ همش دلشوره می گیرم
شبی صد بار تنهایی/ به جنگ غصه ها میرم
تو فکر تو شنا کردن/ همین مشروح کارامه
میون ما یه دریا نه/ یه اقیانوسه آرامه
شدم کشتیِ سرگردون/ توو امواج نگاه تو
میخوام با مرگ تدریجیم/ بشم تنها گناه تو
تب آغوش تو مثلِ/ تن خورشید می مونه
کسی جز من توو این گرما/ اصن زنده نمی مونه
شبیهِ ساحل سردی/ که زیر پات افتاده
یه عمره گرمیِ دستات/ به من حس جنون داده
تو رفتی پشت اقیانوس/ ولی گرمای دستت هست
روی شنهای این ساحل/ نمیشه رفت و هی برگشت
روی شنهای تر جز تو/ چه چیزی مونده پابرجا
فقط موج تو می تونه/ که جزر و مد کنه اینجا