مــی رسـم تا مرز رفتن بــاز بر میگردم
از همین دلـــمردگیها به خودم می چرخم
این همهه طاووس تنهایی در سرم درگیر
بــاز از ورطه به خلــسه بــاز برمیگردم

شــــــکسـتن در حصــــیر بــادیِ احساس
چه ســــخته، تلـــخه بـــیداری و بیـهوشی
نــبــــودن در شــب تنــهایــی و مرگــبار
نشـــستــن در هـــوای وحــشــی و ُنعاس

همیشه در فرار از یک گریز، بی مقصدو بی راه
چــــــه تنــهاییِ تلخی بود که رفتی، ای خدا ای آه
هـــمیــــن یــک قــطره اشــــکم مونده تا فــــــردا
تــــــمام حـــــــال مـــــا از تــــوست نا پــیـــدا…