من و تو
گوشه های شهر و باهم
برمیداریم میتکونیم
غصه هارو دور میریزیم
اگه که باهم بمونیم
آبپاشه آسمون رو
واسه یه شب برمیداریم
میباریم به رویه دنیا
ما باهم فصل بهاریم
باد و بارون و بهونه
شعر هایه عاشقونه
تویه باغچه ی دلامون
میشکفه گل دونه دونه
جارویه باد و میاریم
غم تو دنیا نمیزاریم
تویه باغچه های مردم
گل خوشبختی میکاریم
ما باهم باشیم میتونیم
دنیارو از نو بسازیم
نباید تنها بمونیم
تنها بازی رو میبازیم
شعله ی خورشید و روزا
تا بهار پایین میاریم
ما باهم خود بهاریم
ما باهم غصه نداریم
مجید صادقی
سلام ميلاد جان داداشم اين آبپاش آسمون كه برداشتي لطف كن بيار جنوب ما اينجا اصلا بارون نداريم گرفتاريم به خدا :-)) :-)) :-)) :-)) :-)) شوخي كردم به دل نگير ترانه خوب و زيبايي بود مرسي
امین بهاری زاده
سلام کار زیبایی بود و بمراتب از کارای قبلیتون بهتر... =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};-
علی اصغر شریفی
نسبت به کارهای قبلیتون خیلی خوب بود احسنت =D> @};- به تعبیرات زیبا و به جایی اشاره کردید. فقط توی این بند خیلی متوجه منظورتون نشدم: شعله ی خورشید و روزا "تا بهار پایین میاریم">> یعنی چی؟ 8->
علی یاری
@};- @};- @};-
همکلاسی
اسمش سکوت نیست
من هستم
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان