آن ندایی که از دور دست داده شد

خبری بود که در دل نشست و مژده شد

کبوتری که پیام دل بر پا داشت

جلد کوی تو گشت و پر کنده شد

دلی که گوشه نشین حصار سینه بود

پر کشید و سوی یار دلداده شد

تبسمی که هر شب ماه بر تو می کرد

در بازتاب چشمهایت افتاد و خنده شد

شبی که در حس نمناکی مژگان سپری بود

به یاد نگارت باران زد و زنده شد

خوابی که در رویاهای خیال گم بود

در بیداری دریچه چشم تو دیده شد

قلبی که ز تیر آرش زخمی داشت

از عشق تو مرهم یافت و درمانده شد

خورشیدی که سراسر نور و گرما بود

بعد دیدن رخت از ماه شرمنده شد

عارفی که سالها در سیر و سلوک بود

با یک نگاه تو کافر گشت و رانده شد

ستاره ای که در پس ابرهای سیاه پنهان بود

از دریچه چشمهای خیره تو برگزیده شد