دیوانه ام و بی تو که من خواب ندارم

ویرانه ام و خانه ی آباد ندارم

داروغه ی چشمان تو تا دار مرا برد

محکوم تو ام جرعت فریاد ندارم

با غیر نشستی و شکستی دل ما را

من منظره ی کوچ تو را تاب نیارم

با هیچ کسی میل سخن جز توندارم

از من بروی رفته همه جان و قرارم

آشوب ترین حال جهانم من بی تو

بی شانه ی تو من مگر آرام بگیرم

در دام تو افتادم و عمریست اسیرم

از خود برهانم که من آزاد بمیرم