محال
« محال»
یه اوج ِ بی سقوط سهم کسی نیست
که پرهای اراده ش جنس شیشه س
تب ِ پروانگــــی بایــــــــــد بگــــیری
نگـو این پیله تقـــــدیر ِ همیشه ست
برای چشمـــه ی شــــــوق تو اینجا
شبیه برکــــه ی مرگـه ، نمون پس
دیگه جـــاری شدن کـــــــاری نداره
اگـــه باور کنی دریایی هـــــم هست
چـــرا وقـــتی یه فانوس شکــــسته
شبو به صبـــح فـــردا می رســـونه
تـــــــو باید از تمـــــوم آرزوهــــات
فقــط یک لاشه روو دستـت بمونه؟
میـــــون آرزوهــــــای یـــــــــه آدم
محال ، اوجــه ، محال زیبــــاترینه
محال ، اون اوجه که می تونه اونو
فقــــط یک چشم ِ بـــی پروا ببیــنه
نگــــو تقدیرتو واســــت نوشــــتن
نگو یک سطــــر خالـــی هم نداری
یه سطـــــر ِ بی ته ِ این ناامـــیدی
اگه نقـــطه ته سطــــــــرش نذاری