« معرکه »

از روی شـیـطنت، یهـو منـو بــــبــوس
کــه بشــکنه یـخ ِ – این عاشـق ِعبوس

به حالــتم بخـــند ، خنـــده بهــت مــیاد
هـــلاک ِ نـازتـــم ، پـــری ِ مــاهْ نـــــژاد

مــوهـاتـو رَم بـده ، گیــسو قفـس نکـن
این ســیل ِ مشـــکی ِ آشـوبـو بس نکـن

معــشوق ِ خـیره سر، ساعـتْ شنیْ کمر
آتیـش بـــه پا کـن و دل از دلـم بــــِبـَــر

با ریـتـم ِ قـلـب ِ مـن ، به رقـص در بـیا
خـودی نشـون بـده ، شـیرین تریـن بلا!

جادو رو بس نکن، چشمونْ خمار ِ من
بــذار کـــه بگــذره، از کــار، کــار ِ من

زیبایــیْ آفـرین ، ای معـــجزه تـــریــن
حالــم کنار ِ تو- چـه معـرکـه س، ببین

ببین و دست نکش از خلق ِ شور و شر
جــنونْ رقــم بـــزن بـــرای ایــن بـــشر

نه – ســر به راه نشـو ، دیونه ی عزیز
منو نگــیر از ایـن – زیــبــایی ِ غـلیــظ

خســته که میـشی از- این حجـمْ دلـبری
ازم بــغــلْ بخــاه، الـمــاس ِ مــرمــری

آغــوشــمـو بپــوش، قـدّ و قـوارهْ نـاز
کمـی نفـس بگـیر ، بعـد معـرکه بـساز