دست خدا
تو رفتی اما یادت توی خونه س خونه زندونِ این قلب دیوونه س
از اون لحظه که تو پرواز کردی قناریِ دلم بی آب و دونه س
”گلای باغچه دلتنگ تو مردن بهار و دست رویاها سپردن
منی که شاه کلید قصه بودم چه قفلی زد نبودت به وجودم
” ببین معتاد شدم از فرط غصه سرنگ داره رو بازوهام می رقصه
تمام شب می بارم با خیالت خماری داره از چهره م می ترسه
من از دوریت تو این بیراهه مردم من از دست خدا هم سیلی خوردم
تو راه عشق تو بیهوده سوختم جوونیمو به پات ارزون فروختم
”گلای باغچه دلتنگ تو مردن بهار و دست رویاها سپردن
منی که شاه کلید قصه بودم چه قفلی زد نبودت به وجودم”
سید ایمان قطبی دزفولی
با سلام . خیلی زیبا بود و به دلم نشست مخصوصا از اینجاش "منی که شاه کلید قصه بودم، چه قفلی زد نبودت به وجودم". ولی یه حس بدی بهم دست داده که چه دلیلی وجود داره همش از ناراحتی هامون بگیم. یعنی خدا وکیلی توی این سن هیچ گونه شادی نداری. لااقل شاید مجبور نباشی مثل ما از صبح تا شب سر کار باشی و این بهترین دلخوشیه. یا لااقل 10 موضوع دیگه. تو که خیلی از ما سنت کمتره چرا به چیزایی که روح رو افسرده می کنن پناه اوردی که حتی توی شعرت از اعتیاد بگی. ناراحت نباش حرفامو اینجوری بهت می زنم. منظورم اصلا این نیست که به حست پاکت شاعرانتون جسارت کنم، منظورم اینه که وابستگی و دلبستگی های زیادی وجود داره که یه جوون بهشون پناه ببره . مثل خطاطی، نقاشی، موسیقی و ...این حرفا رو می زنم که سعی کنی از دلِ شادیهایی که داری شعری بگی که سرشار از محبت و عشق باشه. لازم نیست حتما علاقه به یه دختر باشه چون دیگه خیلی کلیشه ای شده اگه هم بود بنویس. علاقه به پدر و مادر و خیلی چیزای دیگه. مهم برای من الان آموزش شاد زندگی کردنه وگرنه الان که سنتون کمه اگه از درد و رنجها بخواید شعر بگید ، سنتون که کم کم زیاد شد و گناهانتون سنگین تر شد(البته ان شاالله هیچ وقت بار گناهانتون زیاد نشه ولی اگه حواست نباشه مثل خیلی از ماها برات اتفاق میفته)، خود بخود فقط از غم و ناراحتی میگی. چون خیلی مهمه که قدر نعمتهای خدا رو بدونیم دوست دارم و برات بهترین ارزوها رو دارم @};-
الهه صادقي
منی که شاه کلید قصه بودم چه قفلی زد نبودت به وجودم” =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> سلام برادر خوبم... لذت بردم از خواندن ترانتون! مانا باشيد @};- @};-
سعید تهرانی / سمیر
مجید عزیز درود و سپاس از دعوتت پیشرفتت کاملا محسوسه . چند تا قافیه ها مشکل دارن مثل = سپردن و وجودم یا خوردم و فروختم مصرع های زیر هم زیاد جالب نیست بهتره اصلاح کنی = - چه قفلی زد نبودت به وجودم - خماری داره از چهره م می ترسه ولی با همه ی اینها خوشحالم که رو به بالا می ری موفق باشی =D> @};-
رسول آدینه
مجید جان کارت خیلی روی لبه اس یعنی تو فلسفه میگن ظن بین قبول کردن و رد کردن برای خواننده بوجود میاری ظنی که حس تفتیش رو از کارت میگیره یعنی خواننده میمونه با این ظرفیت بالا چرا تلاش بیشتروبشتری نمیکنی برای رفع مشکلات جزیی کار ودر همین سوال میمونه وخوندن کارتو ادامه میده دوستامون به قافیه و غالب اشاره داشتن که مورد نظر منم بود ” ببین معتاد شدم از فرط غصه سرنگ داره رو بازوهام می رقصه سکته در این بیت اذیت میکرد سعی کن از لحاظ ویژگی آوایی هم که اتفاقا گاهی مشکل منم هست وازدوستان یاد گرفتم از واژه هایی که سخت خونده میشن پرهیز کنی مثلا تو همین کار اوردن پشت سر هم ت و ت خوندن رو سخت کرده نسبت به کارت سخت گیری بیشتری کن از این هم خیلی خیلی بهتر میشی @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};-
محسن سلج محمودی
دوست خوب من کار نسبتا خوبی بود... یکی دو جا به ساختار قافیه ها خوب دقت نکردی دوستانه میگم.. بوی تازگی نداشت...جدید نبود...بین این همه ترانه که تو اکادمی ارائه میشه کمتر کارهایی رو دیدم که با مخاطب ارتباط برقرار کنه میدونی مشکل کجاست...اشکال اینجاست که ماداریم هر روز حرفای همو تکرار میکنیم اونقدر حرفامونو ساده به واژه میکشیم که گاهی فراموش میکنیم ترانه میگیم تا شنونده یا خواننده با تلنگری کوچک او رو دچار غافل گیریه شاعرانه ای کنیم که پیش از اون باهاش اشنا نبود... به قول روزبه بمانی سخترین نوع نوشتن ساده نویسیه... پس افق احساساتتو فدای واژه های پیش پا افتاده نکن به قلمت اعتماد کن...طوری بنویس که من باخوندن کارات پس از پایان فکمو از روی کیبورد رایانم جم کنم(شوخی) سعی کن ذهنتو رو مسائل مربوط به موضوع پیش گرفته متمرکز کنی...نه روخود موضوع...اونوقت نا خوداگاه معناها و کلمات تو جلو روت صف میکشن...کارتو این میشه که بهترینارو دست چین کنی... با ارزوی موفقیت
سعيد سلطاني
ببین معتاد شدم از فرط غصه =D> =D> =D> =D> =D> =D> @};- @};- @};- @};- @};- @};-
حسین خزایی
@};- @};- @};- منی که شاه کلید قصه بودم چه قفلی زد نبودت به وجودم =D> =D> @};-
ازاده ربانی
سلام آقای قیطانی عزیز .به قول حافظ شیرازی ": غیر از این نکته که حافظ ز تو ناخشنود است / در سراپای وجودت هنری نیست که نیست"نیست که نیست : نیست که نباشد=همه ی هنر را داری آقای قیطانی عزیز و ارائه هم دادی بسیار هم خوب.اما سلیقه و عقیده و دلم در مورد بیت پنجم ترانه ات همراهیم نکرد .شخصا" وضمن احترام به قلم و ایده تون این بیت رو دلنشین نمیدونم و موافق با عبارات و اصطلاحاتی که تجسم ویرانی انسان رو از رهگذر شرح و تفصیل ماوقع میدهند ابدا"نیستم چون معتقدم با ترانه باید فضایی برای بازگشت به عالم برتر ایجاد بشه حالا می تونه از دریچه ی احساس و عشق باشه یا از دریچه ی عبرت و..با کنایه و اشاره معتقدم که صد البته میتوان راه مقصد پیمود و با ظرافت مسائل را رسوند و اعتقاد من اینه که این هنر است ..ولی این نظر شخصی وسلیقه ی رسمی منه @};- دیگه قلم دست شماست ما هم به احترام قلمتون از جا برمی خیزیم و سر تعظیم فود میآریم .خسته نباشید و بسیار خوب بود @};- @};-
مسعود احمدی
سلام با نظر خان موسوی موافقم و اینکه باز میگم نسبت به نوآوری بی میلی نشون میدی. @};- @};-
مجید صادقی
.
فریبا سید موسوی
آفرین جناب قیظانی .نسبت به ترانه های قبل خیلی پیشرفت کردید و هم رونتر شده و هم پرداخت بهتری داره ولی بازم به قافیه ها بیشتر توجه کنید مثلن سپردن و وجودم قافیه ی خوبی نیست در کل خوب ود وبرای پیشرفت خوبتون می پسندم =D> =D> =D> @};- @};- @};-
معصومه قریشی
منی که شاه کلید قصه بودم چه قفلی زد نبودت به وجودم =D> =D> از کارهای قبلیت خیلی بهتر بود مجید جان و این سیر صعودیت جای تبریک داره ، لایکی @};- @};- @};-
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن