خطر کن بامنه رسوای خسته
بیا و با منه تنها سفر کن

****
ترانه ای نمونده واژه ها مرد
بیا…توسینه ابر واژه پژمرد

****
میخوام به قصد دریا پر بگیرم
دلم تنها شده بازم خطر کن

****
نگفتی که رفیق نیمه راهی
بیا…طوفان این دریا کجایی؟

****
طبیبم باش که حال من خرابه
به روی چشم من دنیا سرابه

****
حکایت خونه کوچه های خلوت
شکستم داده بدجور زور غربت

****
چه خوب بود که آدم هم دو بال داشت
میشد تو آسمون ابر امید کاشت

****
به امیدی که تو شبهاش توباشی
توتاریکیه راه برام توماه شی

****
قسم خوردم اگر روزی بیایی
پلی تا سقف آسمون بسازم

****
ولی صد حیف که نیستی تا ببینی
دلم بهونه گیر توی بازم