ترانه – آب و بستر
من یه ابرم
روی ِ ماهِتو پوشوندم
اینهمه ستاره هارو
توو شب ِ چشات نشوندم

من پلم ، رو جاری ِ تو
که تنم رُ روت کشوندم
اینهمه رهگذرات ُ
اونورِ تنت رسوندم

من یه چوب ِ تکیه گاهم
واسه شاخه های ِ تاکت
خوشه چینتم ، نیفته –
روی ِ خاک اشکای ِ پاکت

من یه باغچه من یه گلدون
واسه ریشه ها و ساقه ت
توو خودم نگه ت می دارم
قد بکش تا تهِ طاقت

من یه بسترم که با اون
رودخونه اسم ِ تو می شه
بی تو من دره ، تو بی من
می شی مردابی توو بیشه
بستر و رودخونه با همن همیشه…….
محمود ناظری