میون این برهوت/من دیگه دلسرد شدم
تو این سکوت خاموش/کوله بار درد شدم
خسته ام از انتظار/ شکسته از صبوری
حالا که من موندم و /غصه ی عشق و دوری
میشینم کنج اتاق/خیره میشم به دیوار
به یاد تو همیشه/ من میخونم با بهار
دیگه عادتم شده/ بیداری شبامون
من نیمرم ازپیشت/ پس تو هم پیشم بمون
من نمیخوام که قلبم/ بزنه بدون تو
میخوام فقط من بشم/ تو قلبت مهمون تو
دیگه تو قلب خستم/ شور و امید ندارم
شادی بدی به قلبم/ برای تو میبارم
فاصله ی بین ما / اهمیّت نداره
هرجا برم این دلم/ تورو یادش میاره
سامیّ دل شکسته / به انتظار نشسته
ولی با دستای تو / پنجره میشه بسته

۸۷/۳/۴
لاهیجان
ساعت سه و نیم بامداد