همیشه یک نفر بوده
توی آیینه دیواری
نگفته حرفشو وقتی
که از تشویش بیزاری

کسی که آخرش وقتی
رها می شی تو لبخندش
جای دستات رو آیینه
می مونه بند به بندش

کسی که خوب سرسخته
سراغشو که می گیری
یه سنجاقه تو پروانه س
که جون می دی، نمی میری!

تمام عمر و می بینی
همیشه یک نفر بوده
زیادی با تو نزدیکه
اگر چه مختصر بوده

پر از امید و خورشیده
اگه در تو نمی خوابه
کسی که یخ زده وقتی
به تو فانوس می تابه!

کسی که خط نوشته رو
ستونایی که غم دارن
همون جایی که آدمها
واست دیوار می ذارن!

تمام عمر و می بینی
همیشه یک نفر بوده
زیادی با تو نزدیکه
اگر چه مختصر بوده