بابام یه مرده شبیه دریا
بابام یه مرده شبیه دریا
دریایی تشنه میون صحرا
دریایی که توش نهنگی مرده
یه گربه ماهی گوشتاشوخورده
ننم که دنیاش یه جانمازه
همش توکاررازونیازه
هرشب باچشماش کفاره میده
دلش اسیربیم وامیده
داداش بزرگم شب کوچه گرده
یه روح زخمی یه آهه سرده
توشب به دنبال یک نگاهه
یه دست گرمی که جون پناهه
داداش کوچیکم چه باکلاسه
انگاری خونش تولاس وگاسه
فقط توکارکفش ولباسه
میگم ولش کن مشغول لاسه
آبجیم توچشماش یه ماهی داره
یه ماهی تن طلایی داره
آبستن یک شب حقیره
شوهراون یک مرداب پیره
خودم کی هستم؟
ای بابا ای دل
ای دل رسوا
ای دل غافل
غبارراهی که بی سواره
سواری زخمی که نانداره
زندونه این دل
زندونه این من
کارمن اینه..
درخودشکستن
بابام یه کوهه
که پرغروره
کوه بلندی
صعب العبوره
قلبش میون غمااسیره
هیچ وقت ندیدم
گریش بگیره
شیطون قصه ازراه رسیدو
کوه غروربابامودیدو
توی دلش گفت
عجب شکاری
عزیزازاین
گیرنمیاری
چاره چی بودش؟
گریه ی بابا
ازاول شب
تاخودفردا
بیچاره بابام
بغضشوخوردش
شیطونه اومد
باباموبردش
باباکجایی
چرانمی یایی
خونه ی بی تو
کومه ی سرده
همه میگن اون
برنمی گرده
ننه هنوزم سرنمازه
فقط توکاررازونیازه
داداش بزرگم
شب کوچه گرده
توشب دنبال
خودش می گرده
داداش کوچیکم
چه باکلاسه
میگم ولش کن
مشغول لاسه
آبجیم توچشماش
یه ماهی داره
یه ماهی تن طلایی داره
خودم کی هستم
یک شب ممتد
شبی که بابام
رفت ونیومد
بابام بابام بام
من تورومی خوام
باخودم می گم
هرشب تورویا
بابا یه مرده
شبیه دریا.
امیدپردلی ۸۹
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن