گل پونه

دلم تنگه واسه خونه

کی میدونه کی میدونه


تو غربت موندم و چشمام

همیشه ابر و بارونه


کی می دونه چقدر سخته که دور از خاطره باشی


برای لحظه رفتن همیشه چشم به راه باشی


کی می دونه  که تنهایی چه دردی داره تو غربت


یه عمری منتظر موندن توی بیداری ظلمت


نمی دونه نمی دونه، کسی جز من نمی دونه


تو این بارون دلتنگی، دارم میشم یه دیوونه


یه دیوونه که تنهایی، شده تنها شریک اون


باید طاقت بیاره یا، بمیره بی صدا آروم




بازم این دل گرفته از، هوای غم زده هر شب


بازم تنها صدای من، سکوت بی کسی بر لب


میشه  بارون بباره رو، تموم غصه های من


که مرغ شادی برگرده، به روی شونه های من


می خوام برگردم از اینجا، دلم تنگه واسه خونه


واسه خندیدن خورشید، واسه بوی گل پونه


گل پونه گل پونه،

دلم از زندگی خونه


از اون روزای خوبی که دیگه با من نمی مونه


نمی مونه نمی مونه، کسی با من نمی مونه


چه دردی داره تنهایی، خدا میدونه میدونه…

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/110027کپی شد!
298