زخمی

یه عالم زخمی ام اما بازم این رنج و دوس دارم

من آماده م واسه اینکه،بدی هرجوری آزارم

نشد اونطور که می خواستم بهت دنیامو بسپارم

ولی شاید بشه لااقل تو رو اینجا نگه دارم

همین که باشی و خونه پر از عطر تنت باشه

یه دنیا حسِ آرامش،یه جور دلگرمی همراشه

تو میدونی که من هر روز بهت وابسته تر میشم

ولی بارت رو پنهونی داری می بندی از پیشم

سکوتت تلخ و سنگینه،شبیه لحظه ی رفتن

نگاهت سرد و مرموزه،پر از احساسِ دل کندن

پر از کابوسِ امروزم،نزار فردام جهنم شه

یه سایه از تو همرامه،نزار از رو سرم کم شه

بدون کوچت از این خونه مساوی میشه با مرگم

نزار دور از تو سقف غم بریزه رو سرِ قلبم