پری جهنمی

تخم و ترک پیچک با دست و دل بازش
لنگه کفشِ بیابان،شد تکه گل نازش

هرزه علف باغچه،زیبا و تماشاییست
صورتیه ی گل هایش،ارامش تنهاییست

منعطف و بی خواهش،پیچیده به اجزایم
عیب است ولی افسوس مهمان همین هایم

دلخوشیِ ما این است،بوسه بر لب کافر
ما جهنمی داریم،بی شک از پری وافر

مهربانِ با عشوه به  داس عدم خندید
آنقَدَر که باغبان هم با دسته گلش رقصید

آشفته شده قلبم بیچاره طلبکار است
بیداری وجدان ها کابوس گنهکار است

چون محله ای نا امن دودسته شده جانم
با دلم نمی سازند اندام پریشانم