منو بشناس غزلبانو
من اون عاشقترین یارم
که حتی در دل ِغربت
تورو تنها نمی ذارم
منو بشناس که دنیامو
تهِ چشمای تو دیدم
تو بغض ِ گریه بارونت
گل ِ اشکاتو بوسیدم
دراین آشوبِ تنهایی
من از فردا گریزونم
پس ِاین بی تو بودنها
چه خواهد شد نمی دونم
چی میشد مرحم دستات
پناهِ زخم من باشه
تموم ِ قلب ِ معصومت
توی آغوش من جا شه
نذار این موج ِبی تابی
منو به سایه بسپاره
منو بشناس که دل با تو
از حس تازه سرشاره
منو بشناس غزلبانو
من اون عاشقترین یارم
که حتی در دل ِغربت
تورو تنها نمی ذارم
منو بشناس که دنیامو
تهِ چشمای تو دیدم
تو بغض ِ گریه بارونت
گل ِ اشکاتو بوسیدم