از اینجایی که وایسادم
تموم شهر معلومه
نباشی کل این دنیا
برام حکم یه زندونه

من این حسی رو که دارم
به چشمایه تو مدیونم
هنوزم با هوای تو
دارم شعرامو میخونم

از اینجایی که وایسادم
همه شهر زیره پاهامه
تو که با من نباشی دل
همش درگیر دردامه

نه بارونای پاییزی
نه برفای زمستونی
دیگه هیچی نمیباره
میدونن تو نمی مونی

دیگه هیچکس کنارم نیست
که پرشم از هوای اون
یا وقتی نیست پیشه من
برم باز تو هوای اون

همیشه خوب میشم با
هوای خنده های تو
دیگه هیچی نداره
عطره اون پیراهنای تو

هنوز قلب من امیدِ
یه دیدار با تورو داره
ولی دیگه نمیگی تو
کلامی حرف در این باره

به یاد تو همه روزا
توی اون جاده میشینم
همش دلداری میدم که
چشاشو باز میبینم