لبخند و اشک

توو آغوشم که می خوابی
جهان واسم فراموشه

چقد کوچیکه دنیامون

جهانم قد ِ آغوشه

جهانم قد ِ آغوشه

که با من توی اون جاته

تموم ِ وسعت ِ دستام

پر از لبخند و اشکاته

یه رازِ سر به مهری که

همه حرفت شده دوری

نگو قسمت رو می خونی

نگو این بارو مجبوری

توو دریای چشات غرقم

با ماهِ صورتت مستم

چی لذت بخش تر از این

که با موهات هم دستم

یه روز جنگل توو چشماته

یه روزم کندویِ زنبور

چه مرموزه چشات وقتی

لباسات میشه جورواجور

نه ترسی از غریبی هاس

نه ترسی از طلوع ِ شب

تا وقتی که عسل داری

واسم پیمونه روی لب………..

حسین عباسی بائی

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/87201کپی شد!
1120
۴۲