تقدیم به کسانی که تنهایی روزگار میگذرانند….

همیشه اخر هفته
من و سازم تنهاییم
میشینیم کنج یک کافه
با اهنگا همراهیم
کسی این و نمیفهمه
دلم خیلی پریشونه
میخوام بشکنم این بغض
چشام دیگه نمیتونه
بذار باور کنن خوبم
ولی هرثانیه میمیرم
واسه برگشتنت اما
سراغت رو نمیگیرم
نمیگم که چرا رفتی
اینا حرفای تکراره
خداروشکر میخندی
دیگه دنیات چی کم داره
منم رد میشم از این حس
که خیلی زود شکستم داد
درست وقتی که میرفتی
یه بیراهه نشونم داد…