یه گاز محکم از توت فرنگی میگیری و من عاشقت میشم
گاز بگیر منو تا توت فرنگی عاشقت باشه…من هم میگیرم

تابستون سوخته از بودنِ تو، یخ زدم ، نیستم توی زمستون
از ما چه بهاری دنیا بیاد…چه حالی بشه حال آسمون

یه تَتوی ریز از رُز قرمز روی پنجه ی پای چپِ تو
تاریخِ جهان و مینویسم بعد از نشستن پای گپِ تو

خوشبختی یعنی من پیش تو ام، تو هم سنتورت کوکه رو دشتی
مینوازیش و مینوازمت؛این دو نوازی نابه و مشتی

بیا با من تو دانشگاه بمیر،نمیخواد یارِ دبستانی شی
تو دبستان دیوارا بلندن!دانشگاه درّه ست! ما دو تا وحشی

Le Rêveو میشه با تو حس کنم،کوره یه چِشِت از شدت تو
صورتِ تو مصداق فوویسمه؛چه شیر تو خری پابلو پیکاسو!

کفش و میخورم،خواب و میپوشم،دیگه مهم نیست فکر من چیه
مقصدِ هستی از نفسِ بودن جز لذتِ ما واقعن چیه؟

گریه ی ما تو ریتمِ شیش و هشت،بعدِ این گریه تُف میشیم تو هم
«گریه ی ما» اوجِ هر ترانه ست،«گریه ی ما» رو میخواد ترانه م

از هوا خوری خیری ندیدم،جلوی چِشَم یکی زمین خورد
چگوارا،گاندی و ماندلا…حتی آخرین این شارونم مرد

دنیا روی شاخِ ما میگرده،دنیا مالِ ماست؛از همین شادم
تیک تیکِ ساعت،جیک جیکِ گنجشک،گرگرِ چشمه،عَرعَرِ آدم

زندگی کن و قطعه قطعه شو،باز به هم بچسب،آخرش بمیر
هر کی هرچی گفت،گور پدرش…کاریت نباشه،گازتو بگیر!!!!

فرزین کمالی/زمستان ۹۲

دکلمه:

http://s5.picofile.com/file/8112274142/Voice030.mp3.html
————————–

آشنا پنداری:

Le Rêve (رویا) = نام تابلویی از پابلو پیکاسو
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Le-reve-1932.jpg