سلام آقا رضای گل @};- واقعن ممنونم که می خونی و واست مهمه. خودت می دونی و اشاره هم کردی که ایده اولیه این کار از شخص جنابعالی بود. که بحثمون هم اونجا از " ولو میشه روو دست من" شروع شد و به این ترانه کشیده شد. البته که من انقدر فروتن نیستم که این موضوع رو در ترانه اشاره کنم. اگر اینجا هم اشاره نمی کردی نمی گفتم :-( :-( خیلی هم خوشحالم که خوشت اومده. و بیشتر خوشحالم از چالش هایی که با ترانه ایجاد می کنی. در مورد قافیه خراب کردن اون هم به صورت عمدی، چه می توان گفت؟ سایر نقد هایی که داشتی محتوایی بودن. نمیشه از محتوا دفاع کرد. من همیشه توو نقد های تو یه پایبندی اصولی به رئالیسم می بینم، برعکس خودم. همونقدر که در داستان معتقد هستم به فرار از دنیای ذهنی و ایجاد یک دانای کل که واقعن هم منسوخ شده ولی در ترانه و شعر نمی خوام خودم رو پایبند کنم. بیشتر سعی میکنم لذت ببرم. می دونم نباشه بهتره ولی ... در مورد آهنگ شب چشمات . خوب این ترانه ای که همزمان با ملودی آفریده شده. آهنگ شپ چشماشه. چشم هایی که نیستن هم آهنگ دارن. البته که این نظر منه. و نکته ای که گفتی رو هم گرفتم. در مورد بند نمی گم دست تقدیره ... . اگر نمی گفتم فکر نمی کردی سوالی پیش می آد که چرا رفته؟ و نویسنده هم با این رفتن کنار اومده و می سازه. بیشتر جنبه روایت داستانی داشت. نمی گم خوبه ولی از نظر من لازم بود که بگم. با اضافه بودن واژه مثله در نقد بعدیت کاملن موافقم. ممنونم از دقت نظر و قوه تخیلی که داری. کمکم کرد. در مورد آغوش عسل و مزه لب نمناک و ... دیگه من چی بگم آخه. :-S و در مورد کوک هم اتفاقن بحث قافیه نبود. اوک ها انقدر زیاد هستند که به درد سر نیافتی. بازهم همون جنبه روایی بود. طرف رفته این داره می رقصه. می خواستم بگم می رقصه چون توو بودن یا نبودن خودش شک داره. اینجوری می فهمه که هنوز هست و می ترسه که وایسه و ببینه دیگه نیس. با ریالیسم خیلی فاصله داره. می دونم. جواب های من رو پای دفاع نزار بیشتر به خاطز این نوشتم که این دیالوگ شکل بگیره و بیشتر بیاموزم. درضمن این جاهای خوب خوب می ری من رو هم با خودت ببر ( گینارو نه ها) قول میدم چیزی یاد نگیرم. @};- @};- سپاس بی نهایت از محبتی که می آفرینی @};- @};- @};-