یه کشتی سمت طوفان میره انگار
همه دور و برش تحت فشاره
یه رعدی توی تاریکی میاد و
یه برقی توی دریا جا میذاره

ولی این ناخدا از پشت عرشه
همه فکرش مهار خشم دریاست
یه چشمش رو به موجای بلندو
یه چشمش رو به سوی فتح فرداست

یه جمعی زیر عرشه بی قرارن
دارن اشهد میخونن از رو زاری
همش با دلهره میگن که ای کاش
خدایا مارو اینجا جا نذاری

داره از دور می بینه هوارو
از اون بالا پایین دیدن نداره؟
تو این اوضاع بهت و رعب و وحشت
خدا رویای بخشیدن نداره؟

نگاهی رو به سوی برگ تقدیر
نشون میده که خشکی توی راهه
درسته ترس دنیا رو گرفته
ولی کشتی تو این غم بی گناهه

خدا با ناخدا همدست شد باز
بهش راه یه خشکی رو نشون داد
به اون کشتی دوباره از عطوفت
یه سقفی تو زمین و آسمون داد

Wednesday; 1392/05/30 OR 21/08/2013; 03:02 AM,,, VG