دوست خوب من … برو
گرفتس دل چرا رفتی؟
نگاهت عمر چشمامه
نباش ساکت سکوت تو
غم و اندوه دنیامه
برو دیگه تو که من رو
کنار غم رها کردی
بدون عاشق نبودی تو
برام آه و غم و دردی
یه جاده توی چشمامه
که تا آخر پر از درده
مسیرش نا کجا آباد
دلم از آخرش سرده
تو اونی هستی که قلبم
برای بودنش مرده
منو تا ناکجا آباد
نگاهت با خودش برده
بدون این حرف من سخته
از این دنیا برو بیرون
برو با موندنت این غم
جهان رو می کنه ویرون
ولی با رفتنت بازم
نداره آشیونه دل
برو میشه به جای غم
نوشت شادی با آب و گل
تقدیم به بهترین دوستم ((نا امیدی)) که هرگز من رو تک و تنها نذاشته و کنارم بوده.
مسعود احمدی
سلام با عرض معذرت باید بگم جدا از کلیشه ای بودن تصاویر،جابجایی ارکان داشتین و این دوگانگی زمان و همچنین داستان بسیار محسوسه. @};- @};-
ديانا سكوت
برو دیگه تو که من رو کنار غم رها کردی بدون عاشق نبودی تو برام آه و غم و دردی ممنون با احساس بود
رشید رزین قلم
سلام آقای قیصرزاده ترانه زیبایی سرودید موفق باشید @};- @};-
مجید صادقی
سلام محمد حسین عزیز ترانه ی زیبایی بود احساس خوبی هم داشت موفق باشی با دوستان نا باب داری میگردیا بابا ولش کن این همه دوست خوب اطرافت هست چسبیدی به کی
سهیل پیلتن
درود جناب قیصرزاده عزیز کار بسیار زیبایی بود دست مریزاد دوست خوبم ارزو میکنم همیشه پر از امید و شادکامی باشی یه نکته برای بهتر شدن کارت اونجا که فرمودی :نگاهت عمر چشمامه به نظرم نور واژه مناسب تری برای اونجا باشه یعنی نگاهت نور چشمامه البته این فقط یه پیشنهاد هستش موفق باشی @};-
پگاه دهقاني
زیبا بود @};-
ازاده ربانی
سلام آقای قیصرزاده گرامی ترانه خوش فرم و خوبی ازتون خوندم بسیار خوب .اما دوست خوبی ندارید ناامیدی رُ عرض میکنم دلی که جای خداست باید از غیر پرداخته شه .اونم چه غیری!نا امیدی؟!!!برازنده ی این بیان گویا واین احساس زیبا روشنی و نور و امیده .موفق و امیدوار باشید ممنونم از دعوتتون @};- @};- =D>
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن