(سرنوشت)
گفتم دوست ندارم
وقتی واست می مردم
گفتم برو نمی خوام
بگیری دست سردم
وقتی سیاهه روزت
همینه سرنوشتت
باید فدا بشی تا
نسوزه پای بختت
اشکای من پشت پات
می ریزه دونه دونه
بودی یکی یه دونه
خدا خودش می دونه
می خوام رها بشی تا
غم تو دلت نشینه
تو چشمای قشنگت
کسی غصه نبینه
یادم می یاد اونروزا
خدای خنده بودم
رو قلب بی قرارم
اسمتو کنده بودم
دلم می خواد که خنده
روی لبت بمونه
روی دلت نمونه
دردای این زمونه
مهربان آقایی
سلام ترانه تون خوب بود به قافیه ها خیلی دقت کنین @};- @};-
مریم جلائی
سلام جناب اقبالدوست ترانتون قشنگ بود با نظر جناب عیسوند هم موافقم موفق باشید @};-
عمران عیسوند
سلام وزنتون خوب بود و زیبا ولی: وقتی سیاهه روزت همینه سرنوشتت باید فدا بشی تا نسوزه پای بختت احساس میکنم قافیه ها نیاز به بازنگری داره @};-
عمران عیسوند
و نیز این دو قافیه: گفتم دوست ندارم وقتی واست می مردم گفتم برو نمی خوام دیگه تورو ببینم در پناه حق @};-
سید حامد سید کریمی
salam @};-
محمددوستدار
mamnoonam
ندا فرخی
دوسش داشتم روان بود @};-
پرویز کدخدایی
سلام... ترانه سرشار از احساستان را خواندم و لذت بردم... آموختم دوست عزیز... بدرود @};-
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن