کجای راهو کج رفتم که اینجور
وجودم پر شده از بی قراری
توو،یه جاده،مگه چندتا دو راهی
قراره که سر راهم بزاری

بر اینکه تو رو یادم بمونه
شبا سرمشقمو”خدا”نوشتم
ولی از بچگی توو درس املاء
همیشه سیبو اشتبا نوشتم

به اختیار مجبورم همیشه
که رد شم از پلی معلقو باریک
همیشه چون که اختیار دارم
میفتم رو مسیری سرد و تاریک

نمیشه که شبو روشن کنم با
یه شمع خسته که جونی نداره
بتاب امشب که نور و میتونه
منو از مخمصه بیرون بیاره