گل ِصدبرگ ِترانه
بگو‌ تُو کویر غربت
از کدوم ابری ِچشما عطر بارونو میگیری

تو سراشیبی حسرت باکدوم
اشاره میخوای ماه ِاِیوونو بگیری

ِمیشنوم صداتو از دور
واضح و نزدیک و دلخواه

پابه پام اومدی هرجا
مثل یک‌ رفیق همراه

تب داغ تن گلبرگ
روی مخمل ترانه

رد پای نبض واژه
توی رگبار بهانه

دعوت هجرت باغی
به سرآغاز تبسم

سجده ی ایمان خاکی
به شکوفایی گندم

آره تو فقط تو موندی
پای روز و شب قصه م

با تو امروزم وفردام
باتو آبروی غصه م

گل صدبرگ ترانه
توی فصل من شکفتی
با من از خلاصه ی من
چه صمیمی ساده گفتی

گلِ صد برگ ِترانه
رقص مرگ عاشقانه

منو از خودم گرفتی
من چی ام ؟ منم ترانه!