آن بُغض هایِ دِلگیر ؛
آن قُفل هایِ زَنجیر ؛
…. بازندِگانِ بازی ….
قُربانیانِ تَقدیر ….. !!!

آن بِرکه هایِ بی روح ؛
ایستادِگیِ یک کوه …
شِن ریزِه هایِ ساحِل ؛
کشتیِ حَضرَتِ نوح … !

چیزی شَبیهِ اِعجاز … ؛
در غارِ دُنیا کَم بود …
سَهمی که میشُد حاصِل
از مالِ دُنیا غَم بود … !

….. بَرقِ نگاهِ شَبنم …. ؛
در قَطره مُنفَجِر شُد ….
… مانَندِ عَطرِ کافور … ؛
‌‌‌ بویی که مُنتَشِر شُد … !

… آذَر گُذشت و دِی شُد …
خورشید از آسِمان رَفت …
… میرَفت که بَرنگردَد … ؛
تیری که از کَمان رَفت … !

با شِیهِ هایِ یک اَسب … ؛
… ذِهنِ سَواری پاشید …
رویِ لَب هایِ سردَش … ؛
… لَبخندِ تَلخی ماسید … !

شَک کَرد به عَقلِ سادِه …
…. اِنکارِ دل بَعید بود ….
رو کَرد به عَکسِ یارَش … ؛
… این آخَرین اُمید بود … !