گل گندم
گاهی وقتا آدما به همدیگه ظلم میکنن
خودشون رو بنده ی حرفای مردم میکنن
گلای خندونِ تو اوج بهار
راه پاییزو میگیرن ، خنده رو گم میکنن
گل گندم !گل گندم! دل نده به حرف مردم
منو با خودت نگه دار ، توی خاطرت نشم گم
آرزوم بوده یه روز پنجره رو وا بکنم
یه دل سیر بشینم ، تو رو تماشا بکنم
باد بپیچه توی موهای رهات
منم انگشت به سر زلفای دیبا بکشم
گل گندم ! گل گندم! دل نده به حرف مردم
منو با خودت نگه دار، توی خاطرت نشم گم
گلا پژمرده شدن دیگه سراغم نمیای
باغبون خسته رو به حرف مردم نمیخوای
اگه قابل بدونی دخیل می بندم سر رات
یا می میرم سر عهدم یا که شاید تو بیای
گل گندم ! گل گندم ! دل نده به حرف مردم
منو با خودت نگه دار ، توی خاطرت نشم گم
الهام آباده ای