عمرماگذشت ازامروز

تابگه فردا دروغه

زندگی گرچه تمومه

ولی مرگ یه نوع بلوغه

توی پاییز رهایی

میون جنگل ادم

چندتابرگ زردمرده

بادرخت مونده تویادم

فاصله زیاده اینجا

بین بودن ونبودن

میشه پرکردجای پوچ‌و

بادوتاترانه خوندن

طفل ساده‌ی ترانه

ازتوی گلومیخونه

بارسنگین روسینه‌م

قدوزن آسمونه

میگذره روزای عمرو

میمونیم یه گوشه تنها

غم این تنهاییامون

یادگارِتودل ما

نداریم فرصت جبران

بهتره امروزوباشیم

میونه اینهمه تنها

بیاماتنهانباشیم