جدیدا حال و روزم رو ندیدی
به اندازه ی دریا غصه دارم
بیا بشین همینجا رو به روم که
برات تا خود صبحم قصه دارم
دلم اونقد گرفته از زمونه
که فریاد زدنم دوای درد نیست
همش بغضم رو پنهون میکنم من
همه میگن که گریه واسه مرد نیست
به هر کی میرسم خوب نیس مثه قبل
ینی اون آدم سابق نمیشه
یه جوری سخت گرفته روزگار که
خود مجنون دیگه عاشق نمیشه
به هیچی اعتباری نیس تو دنیا
نه به فردا نه به روزا و شبهاش
حالا که هیچی انگار سرجاش نیس
یکم دلخوش فقط کاش بودیم ای کاش
یه خوبی داره که میگذره دنیا
همیشه تلخی و غم موندگار نیست
یه روزی میشه که ما هم ببینیم
دیگه هیچ جایی هیچکس بیقرار نیست