چشام گود رفته ؛ بی خوابم ؛ مثِ دیوونه هاس حالم
نشستم تو اتاقی که ؛ کلیدش روی در مونده
صدای هق هقِ دردام ؛ میون ناله ی آهنگ
که انگار اون ترانه ش رو ؛ واسه بغضای من خونده

چقد حالم پریشونه ؛ چقد این خاطرات زهره
واسه کی چشمِ من خیسه ؟ واسه اون که ولم کرده ؟
واسه اون که دروغی بود؛ همه عشقش ؛ همه حرفاش
که هیچکس هم نمیدونه ؛ چه کارا با دلم کرده !

از اون وقتی که رفتی با ؛ یه عشق و یار تازه ؛ من
دارم دنبال یار هر روز همه دنیامو میگردم
منُ بغضُ ؛ منُ حسرت ؛ منُ تنهایی و نفرت
همه یارام شدن حالا ؛حتی هم بستر دردم

" کجایی بی وفا آخه ؟ کجا پلکات رو هم مونده؟
کنارِ یارایِ خوبم ؛ بشین ؛ عرضِ ارادت کن
ببین هرشب شده کارم ؛ هم آغوشی با تنهایی
رو لب هام بوسه ی اشکه ؛ بیا بازم حسادت کن "

یه خورده مونده بود تا این ؛ من و تو واقعا "ما" شه
که اسم هردومون توی ؛ شناسنامه ی هم جا شه

ولی یکدفه قلب تو ؛ به عشقِ دیگه ای شک کرد
پایِ صیغه ی احساست ؛ جای من اسمشو حک کرد

من اینجا مات و مبهوتم ؛ تو اونجا شاد و خندونی
بگو این ها نمایش بود ! بگو پیشش نمیمونی !!!

" مریم جعفرزاده "