“یه وقتایی یادت میافتم هنوز

یه وقتا که دنبال من نیستی

چقد تلخ و شیرینه این لحظه ها

که می خندی و مال من نیستی

هوای تو پر میکنه کوچه رو

یه لحظه که رد میشی از خاطرم

قسم خورده بودم نخوامت ولی

هوای تو میافته توی سرم

صدای تو میپیچه توو گوش شهر

گرفتی ازم لذت خوابم و…

چراغ اتاقت رو خاموش کن

به هم میزنه فکر و اعصابم و

یه وقتایی یادت میافتم هنوز

میشینم یه گوشه ترک میخورم

هنوزم دارم پشت هم زخم زخم

از اون صورت با نمک میخورم

دعا کن بتونم تحمل کنم

نبودت رو توو اوج تنهائیام

یکم سخته طاقت بیارم، ولی

قدم میزنم با خودم را(ه)بیام

شب و بغض و بارون و دیوونگی

من و یاد دستای تو دس به دس

یه کوچه پر از خاطر خنده هات

چقد گریه تو این هوا معرکه س

زمین میزنم قلبم و بعد از این

که آرامشت رو نگیرم ازت

تو خوشبختی و بیخیال همه

دعا کن بتونم بخوابم فقط

دارم منفجر میشم از بغض هام

واسم زندگی سخت و سنگین شده

بذار پاتُ بیرون از این زندگی

از این خونه ی شومِ نفرین شده

بزن توی گوشم دلت وابشه

باید کلی فحشُ نثارم کنی

یه احمق یه دیوونه یه عقده ای

تو حق داری هر چیزی بارم کنی

تو این خونه جای یکم دلخوشی

فقط جنگ و دعوا،فقط بحث بود

تو حق داری هرچی که میگی قبول

من از اولش طالعم نحس بود

توقع ندارم بهم حق بدی

خودم خوب میدونم که حق با کیه

من هرچی شکستم تو رو بستته

تو هرچی گذشتی ازم کافیه

باید بگذرم از تو این بهتره

باید بشکنم تا که تو سخت شی

کشیدم کنار از مسیرت که تو

کنار یکی دیگه خوشبخت شی

زمین می زنم قلبم و بعد از این

که آرامشت رو نگیرم ازت

دارم میرم اما دلم پیشته

دعا کن که طاقت بیارم فقط

باید دل ببرم از این ماجر

از این خونه ی سرد و پر خاطره

خداحافظت باشه ، باید برم

جدایی واسه هردومون بهتره

تو حق داری،باشه،تو این ماجرا

کسی جز خودِ من مقصر نبود

دعا کردم این رابطه خوب شه

دعا کردم اما موثر نبود…”