یه هفتس خیالت عذابم شده

یه هفتس که بی طاقتن لحظه هام

یه هفتس که ویرون شدم هر نفس

یه هفتس که دلتنگ نیستی برام

یه هفتس که شک میکنم عشقتم

یه هفتس میبینم شبا خوابتو

یه هفتس که یادم نکردی کمی

یه هفتس که عادی شدم واسه تو

یه هفتس همش ابر بارونیم

یه هفتس خوره روحمو میخوره

یه هفتس که از شنبه تا جمعشو

دلم روزی صد بار ازت میبره

یه هفتس، همش هفت روزه ولی

مث اینکه صد ساله دورم ازت

نمیدونم این فاصله تا کجاست

که جایی ندارم توی حافظت

عجب هفته نحس و دردآوری

کی این جمعه رو تا سحر سر کنه

کی میدونه فردا تو باغ دلت

کی دعوت میشه سیزدشو در کنه