ترانه ی آقای رضا بندانی «برگزیده ی اولین دوره مسابقات ترانه سرایی»

من از هرجا شروع کردم مسیرو؛تورو تا آخرش همراه دیدم

زمین گرده دلیل سادش اینه؛من از هر جاده ای به تو رسیدم

تو ماهو از تو آسمون میارى؛شبا به تختخاب من همیشه

بهت زل میزنم یک لحظه با عشق؛نگاه من پر از مهتاب میشه

غروب وقتى که خونِ دل خورشید؛سرش رو روى شونه هات میذاره

تو جریان دارى توى دل دریا؛نگات رو جذر و مد تأثیر داره

دوای درد بى درمونم اینه؛به قرص روى ماهت خیره باشم

به این امید دلم رو نذر کردم؛که اون کس که شفا میگیره باشم

___________

https://www.academytaraneh.com/4243کپی شد!
3573
۷۴