از آسمان آمدی تا زمین را برایم گلستان کنی

.

شهره ی زمونه

.

من و از دنیا رها کن با دو دست مهربونت

بکِشونم به شراره با دل خورشید نشونت

.

قلبمُ نشونه رفتی، تاب جنگیدن ندارم

تیر از چله رها کن! از دو ابروی کمونت

.

خم ناز ابروهات رنگین کمون قلبمه

از قشنگی چشات هرچی بگم باز کمه

.

با تو بودن واسه من دلیل زنده بودنه

وقتی از تو دور می شم غصهّ ها قد عالمه

.

ای که دستای نجیبت مأمن تنهاییامه

تو اگه با من نباشی اشک حسرت تو چشامه

.

دست گرم و مهربونت به من آزادی می ده

قلبِ مثل آسمونت به دلم شادی می ده

.

من تو شهر بی کسی ها، کلبه ای متروکه اَم

چشمه ی ناب چشات به من آبادی می ده

.

اینُ از تو یاد می گیرم که چطور دیوونه باشم

واسه ی کبوتر عشق چطور آشیونه باشم

.

اینُ از تو یاد می گیرم که تو شهر عشق بتازم

توی عشق و شور و مستی، شهره ی زمونه باشم

.

ای که دستای نجیبت مأمن تنهاییامه

تو اگه با من نباشی اشک حسرت تو چشامه

.

مسعود داشی