سبز و قرمز، زرد و آبی و بنفش
رنگ های مانتو و شال تو بود خوب یادمه
تنها چیزی که منو شادم می کرد
خوبی حال تو بود خوب یادمه

قبل تو زندگی واسم یه دور باطل بود
صبح و ظهر و شب و بیداری و خواب
فکر کردن به صدای خنده هات تو راهرو
بوی عطر روی مانتوت یه بی تابی ناب

صبر کردن سر کوچه سر ظهر
منتظر واسه گذر کردن تو از این راه
کل کوچه رو واست فرش قرمز کردم
تو ذهنم تو ملکه بودی و من یک شاه

خیلی حرفا واسه گفتن به تو داشتم که نگفتم
آخه جذابیت عشق به همین بود، تو ندونی
هنوزم هرکی بوی عطر و صدای تو رو داره
چشمامو می بندم و فکر می کنم تو همونی