سلام... شروع ترانه رو دوس داشتم ولی نتونستی به هیچ وجه اون استحکام و حفظ کنی... بعضی از کامنتایی که دوستان گذاشتن رو خوندم.محراب قنبری عزیز هم همون حرفی و زده که من همیشه میگم در مورد ترانه ی قبلیت هم همین نظرو داشتم... با اینکه معتقدم این کار از قبلی پخته تره ولی بازم هیچ حرکت تازه ای نیست... هیچ ضربه ای نیست... مثلا قرار نیست که بمب بترکونی... این بیتو ببین دلم با خنده ی تو گرم میشه توو روزایی که دنیام سرد باشه تو رو حس میکنم میفهمم اینو یه زن میتونه گاهی مرد باشه میبینه کاملا ساده و روون و معمولی ... حرف قلمبه ای هم نزده ولی ترکیبات فوقالعده س مو رو به تن ادم سیخ میکنه حتی بدون موزیک و رو کاغذ... بند یکی مونده به آخر: میخوای تمومش کنی به این سادگی وزنش کلا خورده به هم چقد دلخوش حس پاکت بودم هم یه یه مصوت اضافی دارم... به طور مثال بودم اگه شدم بود درست بود... مثال زدما نمیگم اینو بذار .معنی بهم میخوره... تو بند آخرت بیت اول هر دو مصرع باز ایراد وزنی دارن... بعضی جاها هم مشکل معنایی داری... یا ضعف تالیف یا هرچی که بهش میگن... مثلا همین زودیا میگی آروم میشم... یا نخواه بی تفاوت چیزی بگی... :-? در کل ولی اینی که خواستی نسبت به کار قبلیت متفاوت تر باشه محسوسه حداقل برا من که با روح کارات کاملا آشنام....