انتظارپروانگی

دلم همپای جنونه                     غصه میخورم همیشه

انگاری هیشکی تودنیا                 هم صدای من نمیشه

روسکوت شب جاده                     مینویسم عقده هامو

بی کسی دستم وخونده                  که سوزونده لحظه هامو

نه یه تکیه گاه محکم                   واسه لمس ارزو هام

نه یه رویای خیالی                     واسه ارامش شبهام

دیگه پاهای شکستم                     منوتوجاده نمی خواد

قصه ی تلخ سکوتم                      نرسید، به اوج فریاد

بگوتا کی باید این راه وبرم

تایکی ازته دل صدام کنه

که بزاره سرش وروشونه هام

توی هرلحظه بهم نگاه کنه

ای ستاره ی بزرگ مشرقی

بگوتاپروانگی چندتا شبه

بگو تا رسیدن صبح سپید

چندتابغض بسته نعره می زنه

 

https://www.academytaraneh.com/8979کپی شد!
1036
۱۲