✘ تبِ مرگ ✘

ببین ! خط میخورم از دلخوشی ها
ببین ! تو دست طوفان برگ میشم
یه روز آخر به این دنیــا میخندم
یه شب تسلیمِ دستِ مـــرگ میشم

دارم شعرامو پر پر میکنم تــــا
مبـــــــادا چیزی از من جــــا بمونه
یه دیوونم که حتــّـی بعدِ مرگش
بایــــــد تو بی کسی تنــــــها بمونه

نــــه من وابسته ی آغوش دنیام
نه دنیـــــا خنده هامو دوســـــت داره
چقد خــــــوبه کسی پابندِ این نیست
که رو دوشش جنـــــــازمو بیــــــــاره

چقد یخ بسته دستـــــــایِ ترانه
هوایِ امشب هم ابــــــریُ سرده
ولی من بـــــاز هذیون مینویسم
تبِ شاعر تـــبِ بـــالایِ درده

زمیــــــن گهواره ی بغضای من بـــود
شب از فــــــریاد من خــــاموش میشد
ولی بــــــازم تو رویاهایِ هر شب
جهانِ زشتِ من روتـــــوش میشد

تمـــــوم حرف هامـــــــــو قورت میدم
بــــــاید این گریه ها هم بی صدا شه
شاید تویِ همین شب هــــا جنـــــازم
یه شب رو دوشِ طـــوفان جابجا شه

" مریم جعفرزاده "

https://www.academytaraneh.com/83757کپی شد!
1127
۲۷