گناه
یه بذربی نام ونشون رو صخره ها جوونه کرد … خیسی آب ونچشید نرمی خاک وحس نکرد
هم بازی نسیم میشد روزای داغ ,شبای سرد … یه لحظه شادی رو ندید یه زندگی پرازنبرد
صدای خنده گلها براش یه چیز͵تازه بود… دنیاش یه صخره سیاه بخت بدش آوازه بود
تابستون و بهارگذشت پاییز بی وفارسید … گلهای بی دردوغموبا قیچی زمونه چید
یه سیل مست ازروی کوه مثه یه داروغه رسید … درختارواز ریشه کند زمین صحرا رو درید
هیچی نبود جزیه درخت فردای اون شب سیاه … باریشه های توی سنگ بهت زده وپرازگناه
گناه اه کشیدنا,بهونه هاوکینه ها .. پشت به خداوایستادنا,بزرگیشو ندیدنا,بزرگیشوندیدنا
صادق شيخي
:-) @};-
سید ایمان پورحسینی
درود :-) فکری که پشت این ترانه بود برای من بسیار قابل احترامه @};- "خنده گلها" بهتره اینجوری نوشته بشه : "خنده ی گلا" پاینده باشید و پر ترانه @};- @};- @};-
سعید غلامی
سلام علی جان ترانه هات یه رنگ و بوی خواصی دارن @};- @};- @};- @};- @};- @};- موفق باشی
دیانا سکوت
سلام دوست خوبم :-) @};- پشت این ترانه نگاه عمیقی وجود داره که با درست تایپ کردن کار و یه مقدار ویرایش میشه از ترانه های عالی به شمار بیاد @};- تابستون و بهارگذشت پاییز بی وفارسید … گلهای بی دردوغموبا قیچی زمونه چید =D> =D> =D> =D> =D> لایک @};-
علی یاری
@};- @};- @};-
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن