دادا
سلام خدمت دوستان خوبم در آکادمی … قول یک ترانه و یک سورپرایز رو داده بودم و امروز به قولم عمل می کنم .
ترانه ی دادا همراه یک دکلمه در سایت های معتبر موسیقی جهت دانلود موجوده و در مورد این ترانه نظر خودم رو دوست دارم با دوستان در میون بذارم …
این ترانه به نظرم یه مقدار بزرگ تر از اسم ترانه سراش رقم خورد و همین باعث شده که تا به امروز به حقش نرسه … مثلا اگر دوستانی که اسمشون به گوش همه مون آشناس این ترانه رو می نوشتن صحبت هایی از راه و نگرشی جدید از ترانه با این کار به میون میومد …
دادا با زبانی صمیمی با مخاطب خود حرف می زند و این زبان در حین صمیمت نمی تواند انگ لودگی به خود بگیرد … و مطمئا قبل از این ، ترانه ای مشابه در پرونده ترانه ایران وجود نداشته است … این ترانه تقدیم می شود به کسانی که درد و زخم وجه مشترک دوستی هایشان بوده و خواهد بود !!!
و از آن ۳۰ نفر همیشگی که پای ترانه هایم حضور دارند تشکر می کنم که بدون چشمداشت کامنت و حضور حتمی در کارهایشان پای ترانه هایم می نشینند و می دانم که تفاوت ها را درک می کنند …
و اما …
******************
دادا
من و تو از هوایی سرد و عاصی
من و تو شهرمون غمگینه دادا !
من تو ماله یک تاریخ پیریم
که روی دوشمون سنگینه دادا
من و تو دردو روزی چند پاکت
تو کافه روبروی هم کشیدیم !
من و تو پول چائیمونو دادن
پسر… ما کم از این روزا ندیدیم
تو راهت از کجا تا درد وا شد ؟
من و تو شکلی از یک مرد هستیم
درسته سخته ، اما قصه اینه
رفیقم … ما رفیق درد هستیم !!!
تو از متن یه فریادی که شاید
تو گوشم مثل یک آهنگ زنده س
همیشه پای یک دشمن میونه
همیشه نبض ما با جنگ زنده س
همیشه ” زخم دارم ” حرف ما بود
همیشه ” زخم تقدیره ” شنیدیم
به هر در می زدیم دیوار می شد
تمام جاده رو بن بست دیدیم
من و تو از همه حرفا گذشته
کجای قصه با ما خوب بوده ؟
همیشه جزئی از ما ، جزئی از شهر
تو بطن زندگی آشوب بوده
من و تو از همین دردا رفیقیم
رفیقیم وهمین غمگینه دادا !!!
من و تو چند قرنی اضطرابو
کشیدیم و چقدر سنگینه دادا …