سلام دوست گلم ... امیدوارم لحظات زندگیت پر از عشق باشه مطلب جالبی رو فرستادی تویه این مدت چند سالی که تویه این فضای مجازی حضور داشتم ازین مدل مطالب زیاد دیدم اونم تویه سایت های مختلف ... خوبه که یک ترانه از دید نقد نگاه بشه اما باید ظرفیت هارو شناخت حد فردی که نقد میشه رو هم باید دونست اینکه بعضی از بچه ها نوشتن دلخوری پیش میاد یا اینکه بعضی ها ناراحت میشن حرف درستیه چون نقدی منطقی نیست. کلام نقد هیچ وقت نتونست جایگاه خودش رو تویه ادبیات ایران پیدا کنه چون وقتی که یک شعر به دید یک مسابقه مارتن نگاه بشه خستگیش زیاد و تلفاتش بالاست تویه این چند سال تویه این جامعه ی مجازی ، دسته های مختلف شاعرارو دیدم اونایی که با اسم های مختلف تویه سایت ها حضور داشتن و واسه شعر خودشون، خودشون نظر میزاشتن و بعضی هایی که شروع کردن به سبک سازی از منظر خودشون . اونم واسه کسب شهرت . خوب به نظرت نقد میون همچین افرادی چه جایگاهی داره ؟ آیا میشه نقد رو میون همچین افرادی گسترش داد ؟ من عاشق ترانه هستم، تموم زندگیم تموم دلخوشیم ترانست . تموم خلوتم تموم تنهایی منو ترانه پر میکنه ترانه یک احساسه ترانه فکر کردن و تقلید از بقیه ی شاعرا و خواننده ها نیست یا به قول یغما گلرویی ترانه میتونه یک گفتگوی ساده باشه ... ترانه مال آدمای دل شکستست و میدونم اکثر بچه هایی که اینجا حضور دارن از همین دست آدمان بچه هایی با احساس . نیلوفر لاری پور اگه ترانه هاش جذاب شد به خاطر احساسش و به خاطر ملودی های قشنگه شادمهر عقیلی بود ... مریم حیدرزاده اگه شهرت پیدا کرد به خاطر حسش بود .... حافظ و سعدی اگه قرن ها موندن به خاطر ایدئولوژی و احساسشون بود . بعضی موقع هم شهرت احتیاج به پارتی داره نمیدونم حالا دنبال چی هستی تو ترانه سرایی چون اگه شاعری معروف شد سال ها بعدش مرگش بود. حتی اون ترانه سراهایی که اون بالا اسم بردم هم خیلی ها نمیشناسنشون . بماند ... همیشه کاری که شروع میشه درونش نه باید افراط باشه نه تفریط ... همیشه حد وسط جواب داره این که بعضی ها دوستاشون زیاد هستن یا بعضی ها عاشق لایک شدنن هیچ تاثیری تو پیشرفت کار اونا و هیچ تاثیری تو کار یه شاعر نداره . چون یواش یواش حس غرور رو تو آدم تقویت میکنه انسان هم خطاش زیاده ... اول بهت تبریک میگم که همچین مطلب مفیدی رو گذاشتی دوم اینکه کتاب مکث در مه سعید کریمی که یک تاریخچه ی مفصل از ترانه و ترانه سرایی میده خیلی میتونه بهت کمک کنه یا کتاب نیم قرن با ترانه که بیشتر ترانه های ملودیک رو تو خودش جا داده و بررسیش کرده. سوم اینکه بهترین نقاد واسه ترانه هات خودتی اگه تونستی ترانه ای بگی که تا چند ماه بعد یادت بمونه تازه پیشرفت کردی نه اینکه امروز بنویسی و فردا یادت بره. اگه دنبال نوازندگی هستی که هیچی ولی اگه دنبالش نیستی حتمن دنبالش برو چون اکثر ترانه هایی که گل کردن ترانه هایی ملودیک بودن. مثل سلطان قلب ها ... زندگی با صدای بانو هایده ... آخه دل من محسن یگانه و خیلی از کارهای استاد بنان ... چون ترانه همیشه پیرو موسیقیه یا کلی تر بگم ترانه موسیقیه ... چون از قدیم وقتی کسی اسم شعرش رو ترانه گذاشت هدفش خوانش این شعر به زبان یک خواننده بود این چیزارو ننوشتم تا بگم اصلن نقد خوب نیست نه ... گفتم نقد اگه به طور درست اجرا بشه خوب، مفید و سازندست و یکی از دلایل اصلی که خودم شعر میزارم همینه . واسه من اون نفری که یک خط نقد مینویسه بیشتر محترمه تا اون فردی که بیست تا گل میزاره .. امیدوارم بچه ها این مطلبت رو جدی پیگیر باشن و دلخوش چهار تا آمار و چهار تا تشویق و چهار تا بازدید اضافه نباشن موفق باشی دوست گلم و زیاد خودتو اسیر قید و بند ها نکن احساست بزرگ باشه خودت بزرگی و اگه یک بیت با احساس بنویسی این خودش یه دنیاست @};-