ٱرامش

 چقد آرومِ آرومم چقد این زندگی خوبه

 نه میترسم نه غمگینم نه از تو این دل آشوبه

تو ذهنم هر شب از یادت میسازم قصه ماهُ

 مثه فانوس دریامی نمیشه  گم  کنم راهُ

چقدر آرومِ آرومم همین که هر دو آزادیم

 شبیهت میشم این روزا شاید ما هر دو همزادیم

مثه شعری مثه رویا با تو دنیامو میسازم

 حواست پرته انگاری با دستات حس کنم بازم

چی بهتر از همین میشه دوباره خیلی خوشحالم

 با این احساس رویایی به این خوشبختی میبالم

یه کم آغوشتو وا کن نذار حسرت به دل باشم

 تا آخر تا ته دنیا میونه قلبه تو جاشم