دوست عزیز احساس خوبی داری و اگه بیشتر تقویتش کنی می تونی زیباتر از این خلق کنی،ایراداتی در ترانه ی شما وجود داشت که بهشون اشاره میکنم به امید اینکه در کارهای بعدیتون شاهد اینگونه موارد نباشیم. ستاره هاتوآسمون ماه ونظاره می کنن(مورد اول: زبان ترانه محاوره س،پس استفاده از کلمه ی نظاره در ترانه درست نیست.) قشنگیه ماه وببین چجوری خیره می کنن(پرداخت خوبی نداره،شما میخواستید بگید قشنگیه ما ستاره ها رو مجذوب خودش میکنه اما همون طور که گفتم چون پرداخت خوبی نداره نه مفهوم و خوب منتقل میکنه و نه اصلا جمله بندی درستی داره) ستاره هابا دلاشون پرستو هارو می بینن(شما تعیین نکردین پرستوها چه نقشی تو ترانه ی شما دارن،بی مقدمه وارد شعرتون شدن و جدا از این، این مصرع کمی سکته داره اگه می گفتید "با قلباشون" بهتر بود.) راستش اونا همِگیشون بهش حسودی میکنن(پرستوها به ستاره ها حسودی می کنن یا ستاره ها به پرستوها؟ این هم از پرداخت ضعیف ناشی میشه و نکته ی دیگه هم کلمه ی "بهش" هست شما دارید جمع می بندید و بخاطر محدودیت های وزن "بهشون" شده بهش! اگه وقت بیشتری میزاشتید با پرداختی قویتر می تونستید منظورتون رو بهتر از این بیان کنید.اگه منظورتون از بهش ماه بوده باز هم این قدر گنگ بیان شده که به راحتی فهمیده نمیشه.) لحظه های قشنگیه لحظه صاف آسمون ستاره ها چشمک زنون دارن عروسی می کنن(با کی؟ ماه؟ پرستوها؟ مبهم نیست؟) وقتی هواابری می شه دیگه ستاره نمیاد تو آسمون ستاره ها گریه وزاری می کنن(این بیت هم که قافیه نداره!) رو ترانه هاتون وقت بیشتری بزارید شما استعداد نوشتن رو دارید فقط باید موقع نوشتن بیشتر تأمل کنید دوست عزیز.