زینب زمانی زاده ۴ سال پیش 2 تیر 1399 قلم: چاپ شماره: ۱۱۲۷۷۰ از زینب زمانی زاده ترانه ی می عشق من می گریختم از عشق، تا باشد آرامم جهان اما تو را دیدم که در ، چشم تو بود هفت آسمان آیین من بی کفر بود، دیدار تو آن را زدود گویی که وحیی بی بدیل، قلب مرا در خود ربود توییتر فیسبوک لینکیداین پینترست تلگرامکپی پیوند از این نویسنده بیشتر بخوانید: https://www.academytaraneh.com/112770کپی شد! 350 ترانه لغو پاسخبرای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید. مطالب پیشنهادی تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟ بامن بمان شکل تازه امسال، سال منه ☃️ آوازِ قو فرشته بودن