نقاب
تنِ یه مثلثی ، شبیه طراحی کوه
خالی ازغرور وخالی از بلندی و شکوه
پوچ و پوشالی و بی ثمر ، نه مثه تکیه گاه
ارتفاع یه دروغی ، حجم ِانبوه ِ گناه
خواب سبز ، توو چشم تو تعبیر و معنا نداره
سیاهی پا توی قصه هاو حرفات میذاره
یه نقاب میدونه هیچوقت خودِ چهره نمیشه
ترس افتادن ُ داره همه جا و همیشه
تو همونی ،یه نقاب ، رنگ سراب ،رنگ فریب
چهره ت آشِنای دل نیست یه غریبی یه غریب
حرف تو زمزمه ی گنگِ یه تکرار ِ شلوغ
گوش من غریبه با رنگ و ارنگای دروغ
تو دروغی، تو دروغی ، یه دروغ دیدنی
من یه قصه ی نگفته ؛ قصه ی شنیدنی